| Sumario: | Este libro é resultado de dous seminarios realizados por Mario Tronti en 1972 e 1976 e constitúe un momento clave do itinerario teórico-político do autor, pois aquí ponse en xogo tanto unha lectura dos límites da experiencia operaísta previa, como, de modo fundamental, un novo programa de investigación que tenta desentrañar a complexidade do político no capitalismo do século XX. A autonomía do político designa ao mesmo tempo un desprazamento estratéxico do capital, que precisa de mediacións políticas para aprazar as súas crises. As polémicas teses deste libro sérvense dunha aguda e orixinal lectura de Marx, así como dunha atenta mirada a outros pensamentos fortes ao redor do político, como é o caso de Carl Schmitt, nun xesto que preanuncia o interese de Tronti polas grandes figuras do realismo político que o acompañará nas súas indagacións posteriores e ata o presente.
|
|---|
